Słynna zima stulecia w 1979 roku. Pogodowy kataklizm sparaliżował kraj do wiosny [ZDJĘCIA]

Autobusy jeździły w tunelach wykopanych w śniegu. Wysokość ich ścian sięgała nawet kilku metrów. Często też mieszkańcy siadali na sankach. By wydostać się z domów trzeba było odśnieżyć sobie ulice.

Zima stulecia, czyli zima z przełomu 1978 i 1979 roku, została zapamiętana jako niezwykłe wydarzenie.

Przełom 1978 i 1979 roku to słynna zima stulecia w Polsce. Gdy wszyscy szykowali się do sylwestra, nad Polskę nadciągnął układ wyżowy znad Skandynawii przyniósł silne wiatry, a potem śnieżyce i gwałtowny spadek temperatury. 

Stanęły pociągi, ludzie nie mogli dotrzeć do pracy, dzieci do szkół.

Na obszarze Europy środkowej doszło do kolizji niżu znad południa Polski z potężnym wyżem znad południa Norwegii – w efekcie powstała olbrzymia różnica ciśnień na terenie Polski i krajów sąsiednich, co spowodowało z kolei nasilenie się wiatrów do około 60-70 km/h. Występujące wówczas opady deszczu zaczęły przechodzić w opady śniegu z deszczem i śniegu – śnieżyce i gwałtowny spadek temperatury stopniowo przemieszczały się na południe kraju.

Śnieg zaczął sypać w nocy z 29 na 30 grudnia 1978 roku.

Od 1 stycznia 1979 roku cały kraj był już sparaliżowany przez zaspy i kilkunastostopniowy mróz. 

Jak donoszą liczne źródła, pokrywa śnieżna w Suwałkach sięgnęła 84 cm, a w Łodzi 78 cm, w Warszawie 70 cm, a w Szczecinie 53 cm. 

Silny wiatr dodatkowo potęgował uczucie chłodu. 

Temperatura spadła nawet do minus 25 stopni Celsjusza. 

Polska stanęła skuta lodem i mrozem, a ludzie musieli sami walczyć ze skutkami zimowych anomalii.

Przełom 1978 i 1979 roku to słynna zima stulecia w Polsce. Gdy wszyscy szykowali się do sylwestra, nad Polskę nadciągnął układ wyżowy znad Skandynawii 

Śnieg w niektórych miejscach był tak głęboki, że nawet po odśnieżeniu skarpy były tak wysokie, aby uniemożliwić pociągom poruszanie się po torach. 

W kolejnych dniach stycznia 1979 roku było jeszcze gorzej. 

Przełom 1978 i 1979 roku to słynna zima stulecia w Polsce. 

Do odśnieżania torów i dróg skierowano wojsko. Odśnieżaniem zajmowały się czołgi, które swoimi gąsienicami zrywały z dróg grubą warstwę zbitego i zmrożonego śniegu. 

Ekstremalna aura trwała tydzień, ale zimowy paraliż ustąpił dopiero w marcu.

Do odśnieżania skierowano wojsko. 

Występujące wówczas opady deszczu zaczęły przechodzić w opady śniegu z deszczem i śniegu – śnieżyce i gwałtowny spadek temperatury stopniowo przemieszczały się na południe kraju.

Śnieg zaczął sypać w nocy z 29 na 30 grudnia 1978 roku. Od 1 stycznia 1979 roku cały kraj był już sparaliżowany przez zaspy i kilkunastostopniowy mróz.

Transport międzymiastowy jeśli już działał, to autobusy jeździły w tunelach wykopanych w śniegu. Wysokość ich ścian sięgała nawet kilku metrów.

Jak donoszą liczne źródła, pokrywa śnieżna w Suwałkach sięgnęła 84 cm, a w Łodzi 78 cm, w Warszawie 70 cm, a w Szczecinie 53 cm. T

Do odśnieżania torów i dróg skierowano wojsko. 

Transport międzymiastowy jeśli już działał, to autobusy jeździły w tunelach wykopanych w śniegu. Wysokość ich ścian sięgała nawet kilku metrów. Często też mieszkańcy siadali na sankach. 

Pojawiły się problemy z dostawami prądu i ciepłej wody. W blokach z wielkiej płyty temperatura spadła do 7 st. C.

W kolejnych dniach stycznia 1979 roku było jeszcze gorzej. Stanął transport kolejowy, a ludzie zaczęli marznąć w domach. 

Śnieg w niektórych miejscach był tak głęboki, że nawet po odśnieżeniu skarpy były tak wysokie, aby uniemożliwić pociągom poruszanie się po torach.

Polska stanęła skuta lodem i mrozem, a ludzie musieli sami walczyć ze skutkami zimowych anomalii.

Temperatura spadła do minus 25 st. C, a silny wiatr dodatkowo potęgował uczucie chłodu. Temperatura spadła nawet do minus 25 stopni Celsjusza. Polska stanęła skuta lodem i mrozem, a ludzie musieli sami walczyć ze skutkami zimowych anomalii.

Stanął transport kolejowy, a ludzie zaczęli marznąć w domach. Śnieg w niektórych miejscach był tak głęboki, że nawet po odśnieżeniu skarpy były tak wysokie, aby uniemożliwić pociągom poruszanie się po torach. Zamarznięte zwrotnice kolejowe i popękane w wyniku mrozów szyny spowodowały, że pojawiły się problemy z dowozem węgla do elektrociepłowni. 

W większości miast komunikacja miejska nie funkcjonowała. 

Pojawiły się problemy z dostawami prądu i ciepłej wody. W blokach z wielkiej płyty temperatura spadła do 7 st. C.

W większości miast by wydostać się z domów trzeba było odśnieżyć sobie ulice.

W większości miast komunikacja miejska nie funkcjonowała. Transport międzymiastowy jeśli już działał, to autobusy jeździły w tunelach wykopanych w śniegu. 

 Transport międzymiastowy jeśli już działał, to autobusy jeździły w tunelach wykopanych w śniegu. Wysokość ich ścian sięgała nawet kilku metrów. 

Do odśnieżania torów i dróg skierowano wojsko. Odśnieżaniem zajmowały się czołgi, które swoimi gąsienicami zrywały z dróg grubą warstwę zbitego i zmrożonego śniegu. Ekstremalna aura trwała tydzień, ale zimowy paraliż ustąpił dopiero w marcu.

Problemy z transportem spowodowały, że w sklepach zaczęło brakować podstawowych artykułów spożywczych. Skutki zimy stulecia okazały się katastrofalne dla gospodarki, która i tak znajdowała się w kryzysie.