Słowo adwent pochodzi od łacińskiego słowa adventus, które oznacza przyjście. Jest to okres duchowego przygotowania i radosnego oczekiwania na Boże Narodzenie.
Czas adwentu zaczyna się na cztery tygodnie przed świętem Bożego Narodzenia.
U nas jest to okres do zmierzchu 24 grudnia.
W kościołach dominuje wówczas kolor fioletowy, który wprawdzie jest symbolem pokuty – jednak nie jest to czas smutny, ale zachęta do refleksji i przemiany. Tradycją są msze odprawiane w czasie adwentu o świcie, zwane roratami. Są to msze ku czci Maryi, na pamiątkę tego, że z ufnością i pokorą przyjęła wiadomość od Archanioła Gabriela, zwiastującego, iż zostanie matką Syna Bożego.
Początki praktykowania adwentu sięgają IV wieku n.e., a więc czasów, kiedy zaczęto obchodzić Boże Narodzenie. Wiemy przecież, że nie jest znana prawdziwa data narodzin Jezusa, a czas świąt jest datą umowną.
Z psychologicznego punktu widzenia ten czas świąt został wybrany absolutnie optymalnie. W czasie, gdy mamy najdłuższe noce i najkrótsze dni, naszą uwagę od tego odwracają… świąteczne przygotowania! Często narzekamy, że mamy z nimi tak dużo zachodu, ale jest to rodzaj naturalnej terapii. Gdy jesteśmy zajęci, zwyczajnie nie mamy czasu na zimową depresję. A gdy święta się kończą okazuje się, że najkrótszy dzień w roku niepostrzeżenie jest już za nami, a dnia zaczyna przybywać. A to jest bardzo optymistyczna wiadomość!
Adwentowe zwyczaje
Wieniec adwentowy – wieniec w formie okręgu, składa się z zielonych gałązek choinki. Na wieńcu umieszcza się 4 świece , które symbolizują 4 niedziele adwentu. Każdej kolejnej niedzieli zapala się następną świecę.
Każda z nich jest symbolem darów ducha:
– pierwsza świeca jest symbolem pokoju,
– druga świeca jest symbolem wiary,
– trzecia świeca jest symbolem miłości,
– czwarta świeca jest symbolem nadziei.
Sam wieniec jest symbolem wspólnoty, która oczekuje w nadziei i radości na przyjście lepszego jutra. Zielone gałązki oznaczają życie i nadzieję. Świece oznaczają Światłość. Krąg wieńca oznacza wspólnotę oraz powtarzający się cykl życia.
Lampion adwentowy – u nas raczej mało popularny. Jest to rodzaj lampki, wykonanej w kształcie czworoboku zamkniętego, którego ścianki przypominają gotyckie witraże z symbolami lub scenami biblijnymi. Lampionami oświetla się pierwszą część mszy roratnej, podczas której w kościele przygaszone są światła i panuje symboliczna ciemność. Lampion jest symbolem przypowieści o roztropnych pannach, które z płonącymi lampami oczekiwały na przyjście Jezusa.
Świeca, tak zwana roratka – jest symbolem Maryi, która niesie ludziom Chrystusa/Światłość. W kościołach świecę tą umieszcza się na prezbiterium obok ołtarza lub przy ołtarzu Maryi. Biała lub niebieska kokarda, którą przepasana jest roratka symbolizuje niepokalane poczęcie.
W naszych domach używamy lampek, światełek i przeróżnych świec, aby oświetlić czas ciemnej zimy. Dzięki temu panuje cudowna, przytulna atmosfera prawdziwej magii. Światło pokonuje ciemność – to metafora, która zawsze niesie nam nadzieję. Warto więc podczas adwentu radować się i oczyszczać swój świat – zarówno ten zewnętrzny jak i wewnętrzny. To zawsze się nam przyda!
