Rozwód rodziców jest trudnym i bardzo często bolesnym doświadczeniem dla dzieci. Na taką sytuację każde reaguje w inny sposób, w zależności od wieku, temperamentu i innych czynników indywidualnych. Jedną z emocji, jaka może się pojawić, jest zmartwienie i lęk. Dziecko zwykle czuje niepewność co do przyszłości i obawia się zmian, które niesie rozwód. Może martwić się na przykład o to, gdzie będzie mieszkać, czy nadal będzie mogło widywać oboje rodziców i jak będą wyglądać ich relacje. Dzieci często przeżywają żal z powodu rozpadu rodziny. Tęsknią za tym, jak było wcześniej i czują się przygnębione utratą tego, co uważały za normalność.
Naturalne jest to, że dziecko może być zagniewane na swoich rodziców za rozwód i czuć frustrację z powodu zmian, których doświadcza. Bywa też tak, że dzieci mają trudności z konstruktywnym wyrażaniem złości. Jeśli rodzice nie porozmawiają z dzieckiem o przyczynach rozwodu, może ono czuć winę z powodu rozpadu małżeństwa, dzieci często wierzą, że zrobiły nie tak lub że ich zachowanie przyczyniło się do tego. Ogromnym obciążeniem dla dziecka jest też wymuszanie na nim dokonania wyboru i opowiedzenia się po jednej ze stron. W tej sytuacji czuje konflikt lojalności między mamą i tatą. Wszystko, czego doświadczają dzieci, może w mniejszym lub mniejszym stopniu wpłynąć na doświadczenie przez nich trudności emocjonalnych, takich jak depresja, lęki, problemy z koncentracją czy z zachowaniem. Może to wynikać z napięcia i niepewności związanej z rozwodem. Warto podkreślić, że nie wszystkie dzieci przeżywają te same emocje i doświadczenia podczas rozwodu rodziców. Jego wpływ na dziecko zależy np. od wsparcia i stabilności, jakie otrzymuje z innych źródeł, jak rodzina, przyjaciele i szkoła.
Podczas rozwodu rodziców dziecko potrzebuje zrozumieć, przetworzyć i poradzić sobie z tym trudnym doświadczeniem. W tym czasie może otrzymać wiele różnych form wsparcia. Na pierwszy plan wysuwa się otwarta, szczera i dostosowana do wieku dziecka komunikacja z rodzicami. Dziecko powinno mieć możliwość zadawania pytań, wyrażania swoich emocji i obaw. Z kolei ostatnia rzecz, którą mogą robić rodzice w obecności dziecka, to kłócić się. W tym czasie całą uwagę powinni poświęcić właśnie jemu, a zwłaszcza zachęcaniu go do otwartego wyrażania swoich uczuć. By uniknąć nagłego poczucia destabilizacji, rodzice powinni zadbać o utrzymanie pewnej rutyny. Ważne, aby dziecko spożywało regularne posiłki, wysypiało się, spędzało czas z przyjaciółmi. Przewidywalność może mu pomóc poczuć się bezpieczniej. Ze strony rodziców, oraz innych bliskich osób, powinno otrzymywać emocjonalne wsparcie – można je okazywać uważnością oraz okazywaniem empatii. Na wsparcie składa się kilka czynników, np. rozmowy, uściski, pocieszenie i zapewnienie poczucia bezpieczeństwa.
Może się okazać, że dziecko potrzebuje pomocy profesjonalisty, psychologa lub terapeuty rodzinnego. Mogą oni pomóc mu zrozumieć i przetworzyć swoje emocje, radzić sobie z trudnościami i rozwijać zdrowe strategie radzenia sobie. Ze względu na to, że dziecko potrzebuje kontaktu z obojgiem rodziców, należy mu je zapewnić, ale pod warunkiem, że jest to możliwe i bezpieczne. Ważne jest, aby zarówno mama, jak i tata, nadal odgrywali aktywną rolę w jego życiu. Równie istotne jest wsparcie ze strony otoczenia, takiego jak rodzina, przyjaciele i nauczyciele. Jeśli dziecko będzie miało zapewnione bezpieczne miejsca, w których będzie mogło wyrażać swoje emocje i otrzymywać opiekę, będzie mu łatwiej poradzić sobie z trudnościami wiążącymi się z rozwodem rodziców.
Warto pamiętać, że wsparcie dla dziecka powinno być dostosowane do jego indywidualnych potrzeb i wieku. Każde dziecko może potrzebować innego rodzaju pomocy, dlatego istotne jest słuchanie i reagowanie na sygnały, które daje.
Komentarze (0)