Huta Szkła Okiennego „Kara” powstała w 1897 roku nieopodal Huty Szkła „Hortensja”. Jej pierwszym i długoletnim właścicielem był Emil Haebler, który nazwał hutę imieniem jednej ze swych córek – Karoliny. Emil Haebler to przedsiębiorca pochodzący z Saksonii. Haebler w 1897 r. zrezygnował z dzierżawy sąsiedniej huty i zbudował w Piotrkowie własną hutę "Kara".
W 1907 r. Przemysłowo-Handlowe Towarzystwo Akcyjne Dawnych Przedsiębiorstw Emila Haeblera zakupiło także drugą, konkurencyjną hutę "Hortensja". Wtedy też ostatecznie ustaliła się nazwa. W 1907 r. obie huty "Kara" i "Hortensja" zakupiło Belgijskie Towarzystwo Akcyjne pod nazwą Przemysłowo-Handlowe Towarzystwo Akcyjne Dawnych Przedsiębiorstw Emila Haeblera.
Rozwijająca się prężnie huta, sukcesywnie zwiększała wartość produkcji i zatrudnienie: w roku 1898 pracowało w niej około 100 robotników, a w 1905 roku – już 300. Zakład specjalizował się głównie w produkcji szkła taflowego, butelkowego oraz wszelkiego rodzaju gąsiorków, szklanek, kloszy i cylindrów.
Huta "Kara" z tradycją i renomą
W okresie międzywojennym „Kara” zasłynęła jako miejsce strajków robotniczych. W 1936 roku huta „Kara” w znacznej części spaliła się w pożarze. Do tego czasu produkcja w zakładzie odbywała się ręcznie, bez udziału parku maszynowego, co zmieniło się w ostatnich latach przed II wojną światową, gdy hutę zmechanizowano. W czasie okupacji przedsiębiorstwo pozostawało pod zarządem niemieckim i wówczas znacząco je rozbudowano.Po drugiej wojnie światowej hutę upaństwowiono, rozbudowano oraz doinwestowano. W okresie PRL-u była ona jednym z największych producentów szkła taflowego w kraju, który część swych wyrobów eksportował. Zmiana ustroju w 1989 roku stała się przyczyną upadku zakładu.
Ostatecznie Huta Szkła Okiennego „Kara” przestała istnieć w roku 2005. Wtedy na części jej majątku rozpoczęła pracę huta Feniks. Także ta działalność nie miała powodzenia. W 2022 roku doszło do zwolnień grupowych, a huta została postawiona w stan likwidacji.
Modernistyczny biurowiec z przeszkleniami
Biurowiec dawnej Huty Szkła Okiennego „Kara” zaprojektowano i wniesiono na początku lat 60. XX wieku przy ulicy Topolowej 1 (dawniej Paplińskiego). Powstał w ramach realizowanego na przełomie lat 50. i 60. programu rozbudowy huty. Miał charakterystyczne szklane ściany, a budynek został wzniesiony w stylu modernistycznym. Konstrukcja oparta została na słupach, płaski dach, poziome okna wstęgowe dające dużo światła.Budynek został zaprojektowany w Biurze Projektów Przemysłu Szklarskiego w Warszawie przez architektów Z. Górski i B. Muchowska we wrześniu 1960 roku. Jego powierzchnia użytkowa to 1254 mkw. Budowę prowadziło Łódzkie Przedsiębiorstwo Budownictwa Przemysłowego.
Komentarze (0)